Gronkowiec skórny czyli staphylococcus epidermidis jest rodzajem bakterii, która nie jest niczym groźnym dla zdrowego człowieka. Zaczyna stanowić zagrożenie jedynie dla osoby o obniżonej odporności. Gronkowiec skórny zajmuje trzecie miejsce w rankingu przyczyn zakażeń wewnątrzszpitalnych. Jak poważne zagrożenie stanowi? Jak go leczyć?
Czym jest gronkowiec skórny?
Jak sama nazwa wskazuje, gronkowiec skórny zasiedla skórę oraz błony śluzowe, wchodząc tym samym w naturalny skład ich flory bakteryjnej. Znajduje się w takich miejscach jak: błony śluzowe jamy ustnej, nosa, gardła, drogi moczowo-płciowe oraz jelito grube (czasami również kręte).
Gronkowiec skórny stanowi zagrożenie dla:
- osób cierpiących na choroby nowotworowe
- osób cierpiących na choroby serca
- osób cierpiących na neutropenie
- osób po przeszczepach narządów oraz szpiku
- osób po przebytych urazach lub oparzeniach
- osób dializowanych
- osób intubowanych
- wcześniaków
Bakteria ta wywołuje objawy o różnym nasileniu. Najczęściej objawami tymi są wykwity umiejscowione zaraz pod powierzchnią skóry, przypominające wyglądem nacieki o nieregularnych kształtach. Powoli docierają one do tkanek miękkich skóry gdzie zamieniają się w ropnie, czyraki i owrzodzenia. Objawy są dosyć podobne do zwykłego przeziębienia, towarzyszy im zły nastrój i uczucie bólu.
Często symptomy te są bagatelizowane i uważane jedynie za nieprzyjemny defekt kosmetyczny. Nie wolno jednak tak tego pozostawiać, ponieważ nawet niewielkie owrzodzenie występujące na skórze może w każdym momencie przeniknąć wgłęb organizmu i zamienić się w zakażenie narządów wewnętrznych. Szczególnie niebezpieczne jest to wówczas gdy gronkowiec występuje w okolicach głowy - może on wtedy łatwo przeniknąć do mózgu, wywołując groźne dla zdrowia powikłania, a nawet życia.
Gronkowce często wywołują różnego rodzaju choroby skóry. Pojawiają się wówczas zakażenia, pęcherze, trądzik, ropne guzki (czyraki) lub jęczmienie. Niejednokrotnie takie zmiany skórne są bolesne albo swędzą. Gronkowce często są winne takim chorobom skórnym jak np.: zapalenie mieszków włosowych, ropnie mnogie, figówka gronkowcowa (zapalenie mieszków włosowych na twarzy lub głowie). U noworodków może to być liszajec pęcherzowy.
Gronkowiec skórny - leczenie
Aby rozpoznać obecność gronkowca konieczne są badania laboratoryjne. Zwykle stan zapalny wywołany przez bakterię zwalczany jest za pomocą stosowania antybiotyków. Gronkowiec ten jednak charakteryzuje się stosunkowo dużą odpornością na leki, więc może się to czasami okazać ciężkim zabiegiem. W takim wypadku lekami z wyboru są:
- glikopeptydy
- wankomycyna
- teikoplanina
